امنیت غذایی، صرف نظر از وضعیت اقتصادی، حق طبیعی هر انسانی است. با توجه به نیاز روز افزون جمعیت به مواد غذایی دو راهکار برای افزایش تولید مواد غذایی ارایه شده است: بالا بردن سطح زیر کشت محصولات کشاورزی و افزایش توان تولید خاک، از آن جا که تحقق کزینه اول به دلیل محدودیت منابع آب و خاک و نیز کاهش هر چه بیش تر اراضی قابل کشت و استفاده روز افزون از آن ها به منظور ایجاد زمین های شهری، مسکونی، امکان پذیر نیست، دانشمندان توجه و تاکید بیش تری بر ابداع راه هایی برای ارتقای قدرت تولید خاک معطوف داشته اند.

زراعت ارگانیک، نوعی از سیستم کشت محصول است که در آن تا حد امکان به حفظ و بهبود قدرت تولید خاک از طریق تقویت و ازدیاد فرآیندهای زیستی طبیعی در محیط کشت و پرورش گیاه پرداخته می شود. در این سیستم با ممانعت از مصرف منابع ئ ترکیبات شیمیایی گران قیمت بر نیاز به درک فرآیندهای طبیعی و مدیریت غیرمخرب از نظر زیست محیطی تاکید می شود. حال آن که کشاورزی مدرن بر اساس کاربرد کودها، آفت کش ها و دیگر مواد شیمایی، با توجه به افزایش یک جانبه و حذف یا کاهش سایر مواد، منجر به برهم خوردن تعادل اکولوژیک میان اجزای اکوسیستم می شود، کشاورزی ارگانیک با فعالیت های طبیعی همراه است و در پی آن اکوسیستمی پایدار حاصل می شود و امکان هم زیستی گیاهان، حیوانات، حشرات، میکروب ها و غیره نیز فراهم می شود. کودهای زیستی، محصولات حاوی سلول های زنده از انواع متفاوت میکروارگانیسم ها هستند که از طریق فرآیندهای زیستی قادر به تبدیل عناصر غذایی مورد نیاز گیاه از حالت غیر قابل استفاده به وضعیت قابل استفاده هستند. کود های زیستی (کود کامل آلی گرانوله) و (کود آلی ترکیبی گرانوله)، دوست دار محیط زیست، ارزان قیمت و غیر قابل حجیم هستند، به گونه ای که به صورتی بارز و معنادار حاصل خیزی خاک و تغذیه گیاه را بهبود می بخشند. امروزه با توجه به رشد جمعیت از سویی و تمایل به مصرف محصولات ارگانیک و غیرشیمایی از سوی دیگر، کشاورزی ارگانیک و کاربرد کودهای زیستی به عنوان یکی از موضوع های مهم، مورد توجه مشتاقان قرار گرفته است.