کشاورزی مدرن بر پایه استفاده از کودهای شیمایی، آفت کش ها و آبیاری در جهت افزایش محصولات کشاورزی به صورت یک جانبه عمل می کند. به طوری که با حذف سایر عوامل یا کاهش آن ها منجر به عدم تعادل اکولوژیک بین اجزای مختلف اکوسیستم می شود. در حالی که کشاورزی ارگانیک، به فعالیت های طبیعی توجه می شود و در نتیجه اکوسیستم حفظ می گردد. استفاده از این روش، همزیستی گیاهان، حیوانات، حشرات و میکروب ها را ممکن می کند. مفهوم کشاورزی ارگانیک بر جنبه هایی مانند موارد زیر تاکید دارد:

الف) برنامه ریزی کاربری زمین (آمایش سرزمین)

آمایش سرزمین، امکان استفاده طولانی مدت و پایدار از ذخایر زمین، بدون تخریب آن ها را با بالاترین نتیجه فراهم می کند، به طوری که استفاده از زمین برای کاربری های مختلف همانند کشت و زرع،چرای دام، جنگل کاری، اماکن تفریحی، جاده ها و شهرها بر اساس اصول و محدودیت های خاصی تعیین می گردد. در این حالت استفاده صحیح از زمین باعث افزایش کارایی دیگر نهاده ها مانند آب، مواد غذایی و واریته ها نیز می شود.

خاک ورزی برای جوانه زنی و استقرار خوب گیاه چه ها ضروری است؛ اما زیادی آن منجر به هدررفت خاک، آب ، مواد مغذی، انرژی می شود. این کار هزینه تولید را بالا می برد. همچنین حفظ کرین آلی خاک با حداقل عملیات خاک ورزی امکان پذیر است.

ب) منبع تلفیقی عناصر غذایی

بازیافت بقایای آلی بر جای مانده از محصولات زراعی، باغ ها، جنگل ها، پرورش آبزیان و غیره، نیاز گیاه به تامین مواد غذایی از منابع کودی را کاهش می دهد؛ زیرا این منابع پتاسنیلی حدود 13 تن از عناصر غذایی را دارا هستند. کارایی این منایع می تواند توسط تکمیل آن ها با ترکیبات شیمیایی و عوامل زیستی، افزایش یابد. کارایی کمپوست نیز اصلاح آن توسط کرم های خاکی، قابل بهبود است. استفاده از این منابع، ویژگی های فیزیکی و همین طور بیولوژیکی خاک ها را بهبود می بخشد. کودهای زیستی منابعی برای تغذیه تلفیقی گیاه هستند و منجر به کاهش نیاز کودی می شوند.

پ) مدیریت آفت ها

کاربرد مداوم و بیش از حد ترکیبات شیمیایی افزون بر آلودگی محیط زیست، موجب کاهش کارایی آن ها از طریق افزایش مقاومت آفت ها در برابر مواد شیمایی می شود. کشاوررزی پایدار، با استفاده از شکارگرهای طبیعی، انگل ها، عصاره های گیاهی، عملیات زراعی مناسب، استفاده از واریته های مقاوم و غیره، به دنبال کاهش مصرف مواد شیمیایی در طبیعت است.

ت) منابع آبی

آب منبعی نادر بوده و استفاده منطقی از آن ضروری است. کاربرد بی رویه آب، منجر به ایجاد مشکلاتی از قبیل نمک زایی، ایجاد رواناب، فرسایش خاک، ماندابی شدن خاک می شود. استفاده منطقی از طریق مالچ گذاری، متراکم سازی کشت، استفاده از محصولات با نیاز آبی کم، روش های بهینه آبیاری مانند آبیاری قطره ای به بهبود کارایی مصرف آب کمک می کند. همچنین نگهداری آب باران در محل و مدیریت مکان های توزیع منابع آبی، موجب کاهش فشار اضافی بر سایر منابع آبیاری می شود.

ج) انرژی

انرژی به هرشکلی برای هر کاری ضروری است. در این رابطه توجه و تاکید باید در جهت بیش ترین کاربرد از ذخایر تجدید پذیر مانند هوا، خورشید، انرژی زیستی معطوف باشد. این حالت زمانی امکان پذیر است که گیاهانی با کارایی فتوسنتزی بالاتر، جهت برداشت حداکثر انرژی خورشیدی همراه کاربرد سیستم هایی برای بازیافت انرژی ذخیره شده مورد استفاده قرار بگیرند.

کشاورزی پایدار (کود کامل آلی گرانوله) با حداقل وابستگی به مواد ورودی مانند کود و آفت کش ها و با پذیرش تکنولوژی افزاینده از طریق واکنش های طبیعی، بدون بر هم زدن تعادل اکولوژیک، از طریق طراعت ارگانیک که در آن بازیافت کرین آلی، حفط تعادل حاک، گیاه، حیوان، میکروب ها و کاربرد محدود و منطقی منابع طبیعی مجاز است، همراه می باشد.