امنیت غذایی، حق طبیعی بشر است و غذا باید بدون توجه به وضعیت اقتصادی، در دسترس هر انسانی قرار بگیرد. نظر به رشد روزافزون جمعیت، افزایش تولید مواد غذایی با آهنگی متناسب، ضروری به نظر می رسد. از آنجا که واردات غلات عملی پرهزینه و غیرمنطقی است، امنیت غذایی به مبارزه با سوء تغذیه و گرسنگی کمک می کند. دو راهکار برای افزایش تولید مواد غذایی وجود دارد. یکی از افزایش سطح زیر کشت محصولات کشاورزی که به دلیل کمبود اراضی کشاورزی و استفاده از آن ها به منظور ایجاد مناطق مسکونی و توسعه شهرسازی امکان پذیر نیست و روش دیگر به عنوان تنها روش جایگزین، افزایش توان تولید حاک است.

همزمان با افزایش تولید مواد غذایی پس از انقلاب سبز (1960) میزان تقاضا برای مصرف کودها و ترکیبات شیمایی کشاورزی نیز افزایش یافت که از عواقب آن می توان به آلودگی خاک، آب و هوا اشاره کرد. به همین دلیل علامت سوالی درباره میزان پایداری کشاورزی نوین مطرح شده است که کشور را به سمت خودکفایی در زمینه دانه های خوراکی سوق دهد.

زراعت ارگانیک، سیستمی از کشاورزی است که در آن تا حد امکان برای حفظ و بهبود توان تولید خاک از طریق تقویت و افزایش فرایندهای زیستی طبیعی تلاش می شود. کشاورزی پایدار کاربرد بیش از حد منابع و ترکیبات شیمایی مصرف کننده انرژی منع و برنیاز به درک فرآیندهای طبیعی و مدیریت غیرمخرب تاکید می شود. در حقیقت زراعت ارگانیک، سیستم مدیریتی بادوام با هدف ارتقای سلامت گیاه، حیوان و انسان است.

از جمله کودهای ارگانیک که با مجوز آب و خاک بعنوان کود پایه تهیه شده کود کامل آلی گرانوله یا کود آلی ترکیبی گرانوله می باشد.